CzAsami cHciaLabym powiedziec 'Dosc'
PokaZaC CALemu Swiatu,ze mozna mi
zaufac...
cHciaLaby, aLe nie potrafie...
Bo nie mozna.
Nie wiem dLaczego czasami
MaM ochote zniknac..
cHociaz na cHwiLe..
aLe nie zniknac dLA innych
TyLko DLa siebie..
Nie CzuC niC..
SzCzEScia, BoLu, ZaDoWOLenia, smutku
...NIC...
To 'nic' wyDALe mi sie taK cHoLernie
odLegLe...NieosiagaLne...
Patrze na Ludzi i ZasTanaWiam Sie
'w czym jestem od nich gorsza?'
w gLowie szybko ukazuje sie
odpowiedz ' w niczym '
wiec dLaczego czuje sie
iNNa?
dLaczego boje sie SaMej siebie?
Swoich uczuc,swojego sposobu bycia.
Juz nie zastanawiam sie kim jestem...
To pytanie nie daJe mi zadnej
satysfakCji..
TeRaz Pytam BoGa 'dLaczego jestem?'
...
UsmiecHam sie...
PierWszy RAz Od TAK DaWna
UsmiecHam Sie!
TYLko boje sie, ze ten usmiech gdzies tam w
srodku jest zupeLnie nieszczery, nieuzasadniony.
Patrze na siebie i nie widze tamtej Diany...
Tej ktora nie daje sobie rady...
MaM SiLe, aLe Czy ta siLa wystarczy zeby chciec zyc?
NAJBARdziej na SwieCie Boje Sie wLaSnie tego..
MaM OcHoTe ZerKnac W PRzySzLoSc i unikNAC WSzystkich
TEsKnoT, ZaLu, bOLu, Smutku...
...
KRzyCze, WiEc DLaczego nikt tego nie SLySzy?
MoZe kRzyCze za Cicho?
nie, To tYLko ten swiat stworzony do sLuchania
zupeLnie czego InneGo...
...
KochaM ZyC...aLe..Czy 'kocham' Wystarczy?